Sztuka towarzyszy człowiekowi od samego początku. Dziedziny, które cieszą się największym uznaniem to muzyka, rzeźbiarstwo i malarstwo. Ta ostatnia jednak ma najstarszy rodowód i do dziś pozostaje dla nas czymś wyjątkowym. Na przestrzeni lat powstało bardzo wiele nurtów i kierunków w tej dziedzinie. Początki ten gałęzi sztuki mają swoje początki wśród pierwotnych, prymitywnych plemion. Pierwsze obrazy to nic innego jak malunki na ścianach jaskiń. Ich powstanie datuje się na kilka wieków przed naszą erą. Innymi kierunkami, które rozwinęły się na przestrzeni lat to między innymi: ekspresjonizm – miał oddziaływać na emocjonalną strefę psychiki; impresjonizm – skupiający się na oddaniu zmysłów i ulotnych momentów; kubizm – odrzucający reguły perspektywy i budowy przestrzennej. Zwieńczeniem malarstwa i najwyższym jej wyrazem jest malarstwo iluzjonistyczne. Jest to sposób malowania w taki sposób aby wywołać złudzenie przestrzenności obrazu. Daje to wrażenie, że obraz jest rzeczywisty. Dzisiaj nazwalibyśmy to fotorealizmem. Pierwsze wzmianki o tym sposobie malowania pochodzą ze starożytności. Według mitologi Parrazjos tworzył tak realistyczne malunki, że złudzeniu prawdziwości ulegali nawet bogowie. Bardzo często ten rodzaj malarstwa wykorzystywany jest do ozdabiania elementów nośnych kościołów czy pałaców. Przedstawiała fragmenty budowli w połączeniu z krajobrazem lub elementami martwej natury. Ten sposób ozdabiania ścian powstał we włoskim renesansie. Tematyką były najczęściej portrety lub sceny biblijne. Powstało bardzo wiele cennych fresków i plafonów, które są znane i cenione do dziś. Innym sposobem przedstawiania obrazów było bardziej standardowe malarstwo sztalugowe. Popularność zdobyło w okresie baroku. Bardzo często obrazy takie przedstawiały na przykład paczuszkę listów, zakrwawią kartkę czy rewolwer. Główną zasadą było podkreślenie przestrzenności, które osiągane było za pomocą zabawy światłem i cieniem.